 Cevap: Işık'ca
Bir papatyanın hissettirdikleri
Bilmem fark eder mi insanlar seni, yapraklarını " seviyor, sevmiyor" diye koparırken. Fark ederler mi sende ki kalenderliği. Yer aramazsın sen açmak için. Güzelliğini sergilemek için, özel bir yer aramazsın. Bir avuç toprak yeter sana. Yol kenarında taşların arasından çıkarırsın başını ve o telaşın içinde bile çiçek açmayı başarırsın. Tramvay yolunda, o taşların içinden onlarca çiçekle uzatmıştın başını, hayret etmiştim. Nasıl oluyordu da bunca olumsuzlukla baş edebiliyordun? Bazen ormanlarda, tarlalarda, yol kenarlarında bazen bir çöplükte bile çiçek açıyordun sen. Bana sen, en olmayacak zamanlarda, en olmayacak şartlarda bile mutlu olmayı, faydalı olmayı, sevgiyi şartlara bağlamamayı öğretensin. Yine papatyalığından bir şey kaybetmezsin. Yine çiçeksin işte. Biraz kötü görünüyor olabilirsin, ama yine de açtın işte çiçeklerini, onlarca minik papatya ile yine de gülümsemeyi başardın. sana baktığımda derim kendi kendime " Bak işte, olumsuzluklar seni yıldırmasın, korkutmasın. Yine de gülümse hayata. Bir küçük çiçek sana bunu fısıldıyor duyuyor musun? Yine faydalı o, yine kalender.Tıpkı bir kadın gibi, anadolu kadını gibi. Dimdik ayakta, yine sevgi dolu, yine vefalı" Sevgili papatyam sen çok yaşa emi? Yine neşe saç hayata, yine gülümse inadına. |