[cansuyu]

çocuklar oynarken ben seyrediyordum...

okulda yılbaşı çerçevesinde eğlenceler sürüp gidiyor ve bugün
sandalye kapma oyunu oynayanlara takıldı gözüm.

çocuklar müzik eşliğinde dans ederken.. içimde bir telaş.. şimdi müzik duracak.. neden gözlerine bir sandalye kestirip yaklaşmıyorlar.
oysa onların yok ki böyle bir kaygısı..
yetişkin olmanın bedeli miydi ki dans zamanında oturacağı sandalyeyi belirlemek ?

EVREKA der gibi .. kocaman harflerle CARPE DİEM geçiyor aklımdan..işte bu diyorum..
sandalye kapma telaşını bırakıp, müzikle doluyorum..

fakat işte KORKTUĞUM !! başıma geliyor. çok da sevdiğim bir çocuğum, elinde sandalyesi.. GAME OVER..

yaaa.. ben biliyordum değil mi
bilmenin bedeli miydi mi ki korkmak?

gözlerinde hüzün bulutu şimdi çocuğun.. kızıyorum öğretmenine içimden.. elenmek zorunda olmadan başka bir oyun oynatsa olmazdı sanki..

müzik sürüyor..oyun dışı kalan ilk ve hemen sonraki çocuk, arkadaşlarının hemen ötesinde müzikle beraber dansa devam ediyor..elenen her çocuk onlara katılıyor..
geriye bakmak.. müzik çalarken sandalye tutmanın bedeli mi ki?

gözgöze geliyoruz ilk elenen çocukla..neşe taş/ı/yor..neşe taşı/yor..
çocuk gözleri birer ayna mı ki?

dışında kaldığımız tüm oyunların ötesinde onlarla beraber yeni bir oyun kurup dansetmek istiyor canım..

ama ben yetişkinim..

çocuklar oynuyor.. ben seyrediyorum...

cansuyu..